ശൈഖ് മുഹ്‌യിദ്ദീൻ അബ്ദുൽ ഖാദിർ ജീലാനി (റ)

 

ഉർസേ ദസ്തഗീർ(റ) - ഗ്യാരവീൻ ശരീഫ് മജ്‌ലിസ്

*مُرِيدِي تَمَسَّكْ بِي وَكُنْ بِيَ وَاثِقَاً*

*لأَحْمِيكَ فِي الدُّنْيَا وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ*

"എൻ്റെ ശിഷ്യാ, എന്നെ മുറുകെ പിടിക്കുകയും എന്നിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കുകയും ചെയ്യുക.

ഈ ലോകത്തും ഉയിർത്തെഴുന്നേൽപ്പിൻ്റെ നാളിലും നിന്നെ ഞാൻ സംരക്ഷിക്കും."

ആത്മീയ പാതയിൽ അല്ലാഹുവിനെ അന്വേഷിച്ചലയുന്ന സാലിക്കുകൾക്ക് കാലാതീതമായ അഭയ കേന്ദ്രമായി നിലകൊള്ളുന്നവരാണ് ആത്മജ്ഞാന നഭോ മണ്ഡലത്തിൽ ധ്രുവ നക്ഷത്രമായി പരിലസിക്കുന്ന ഗൗസുൽ അഅ്‌സം സയ്യിദുനാ ശൈഖ് മുഹ്‌യിദ്ദീൻ അബ്ദുൽ ഖാദിർ ജീലാനി (റ). അവിടുത്തെ പ്രശസ്തമായ 'ഖസ്വീദത്തുൻ ഫീ അസ്‌റാരി വിലായാത്ത്' (വിലായത്തിൻ്റെ രഹസ്യങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ഗീതം) എന്നറിയപ്പെടുന്ന, 'വലമ്മാ സ്വഫാ ഖൽബീ' (എൻ്റെ ഹൃദയം നിർമ്മലമായപ്പോൾ) എന്ന ഖസീദയിലെ നിർണ്ണായകമായ രണ്ടു വരികളാണ് മുകളിലുദ്ധരിച്ചത്. ഇത് കേവലം ഒരു ശൈഖിൻ്റെ തൻ്റെ ശിഷ്യരോടുള്ള വാത്സല്യത്തിൻ്റെ വാക്കുകളല്ല, മറിച്ച്, അല്ലാഹുവിനാൽ നിയുക്തനായ ഖുത്ബുൽ അഅ്‌സം (പരമോന്നത ധ്രുവം) എന്ന പരമാധികാര കേന്ദ്രത്തിൽ നിന്നുള്ള ഖൗലൻ കശ്ഫീ (നിഗൂഢ വെളിപാടിൻ്റെ പ്രഖ്യാപനം) ആണ്. ഈ പദവി അല്ലാഹുവിൻ്റെ നാമങ്ങളിലൊന്നായ അൽ-മുഹൈമിൻ (സംരക്ഷകൻ) എന്നതിൻ്റെ പ്രപഞ്ചപരമായ പ്രകടനത്തെയാണ് പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നത്.

ശൈഖ് ജീലാനി (റ) വിൻ്റെ ഈ പ്രഖ്യാപനത്തിൻ്റെ ആഴം മനസ്സിലാക്കാൻ, ഗൗസ്, ഖുത്ബ് എന്നീ പദവികളുടെ പ്രാധാന്യം ഗ്രഹിക്കണം. ഗൗസുൽ അഅ്‌സം എന്നത് ഔലിയാക്കളുടെ ശ്രേണിയിലെ പരമോന്നത സ്ഥാനം വഹിക്കുന്ന വ്യക്തിയാണ്. ഭൂമിയിലെ ആത്മീയ കാര്യങ്ങൾ നിയന്ത്രിക്കുന്ന കേന്ദ്രബിന്ദുവിനെയാണ് ഖുത്ബ് എന്ന് വിളിക്കുന്നത്. ഒരു കപ്പൽ യാത്രക്കാരന് ദിശയറിയാനുള്ള ധ്രുവനക്ഷത്രം പോലെ, സാലിക്കുകൾക്ക് മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം നൽകുന്ന, തെറ്റാത്ത കേന്ദ്രബിന്ദുവാണ് ഖുത്ബ്. ഈ പ്രപഞ്ചപരമായ കർത്തവ്യം ഖുത്ബിന് ലഭിക്കുന്നത് പ്രവാചകത്വത്തിൻ്റെ (നുബുവ്വത്ത്) അനന്തരമായ വിലായത്ത് എന്ന അധികാരത്തിലൂടെയാണ്.

അതുകൊണ്ട് തന്നെ , സയ്യിദുനാ ശൈഖ് മുഹ്‌യിദ്ദീൻ അബ്ദുൽ ഖാദിർ ജീലാനി (റ)യുടെ ഈ വാഗ്ദാനം കേവലം ഒരു വ്യക്തിയുടെ അവകാശവാദമല്ല, മറിച്ച്, അല്ലാഹുവിൻ്റെ അനുമതിയാൽ, ലോകത്തിൻ്റെ ആത്മീയ കേന്ദ്രമായി വർത്തിക്കുന്ന ഖുത്ബ് തൻ്റെ കീഴിലുള്ളവർക്ക് നൽകുന്ന ഉറപ്പാണ്. ദുൻയാവിലും ആഖിറതിലും രക്ഷ ഉറപ്പുനൽകുന്നതിലൂടെ , ശൈഖിൻ്റെ അധികാരം ഭൗതികമായ കാല-ദേശ പരിമിതികൾക്കപ്പുറമാണെന്നും, അത് മരണാനന്തരം പോലും നിലനിൽക്കുന്ന ഒരു ദ്വിമുഖ രക്ഷാകവചമാണെന്നും നിസ്സംശയം വ്യക്തമാക്കപ്പെടുന്നു.

ഇവിടെ, "ഈ ലോകത്തും ഉയിർത്തെഴുന്നേൽപിൻറെ നാളിലും നിന്നെ ഞാൻ സംരക്ഷിക്കും" എന്ന അത്യുജ്ജല പ്രഖ്യാപനത്തിന്റെ ഫലപ്രാപ്തി ലഭിക്കാൻ ഓരോ വിശ്വസിക്കും ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ട സവിഷേതകൾ ഏറെ പ്രാധ്യാനമർഹിക്കുന്നതാണ്. ഗൗസുൽ അഅ്‌സം (റ) ൻ്റെ രക്ഷാകവചം സ്വീകരിക്കണമെങ്കിൽ, മുരീദ് ചില ആന്തരികമായ നിബന്ധനകൾ പൂർത്തീകരിക്കേണ്ടതുണ്ടെന്ന് ആദ്യ വരി വ്യക്തമാക്കുന്നു.

ഇറാദത്ത് (ഉദ്ദേശ്യം), തമസ്സുക് ( മുറുകെ പിടിക്കൽ), ഇഅ്തിഖാദ് (വിശ്വാസം) എന്നീ മൂന്ന് അടിസ്ഥാന തൂണുകളാണവ.

ഗൗസുൽ അഅ്‌സം (റ) വിളിക്കുന്നത് തന്നെ മുരീദീ ( എന്റെ മുരീദേ) എന്നാണ്. മുരീദ് എന്നാൽ ഇച്ഛയുടെ അഗ്നിയും അർപ്പണവും സാക്ഷാൽക്കരിച്ചവനാണ്. മുരീദ് എന്നതിൻ്റെ ഭാഷാർത്ഥം 'ഇച്ഛിക്കുന്നവൻ' എന്നാണ്. എന്നാൽ ആത്മീയ പാതയിൽ ഈ പദം കേവലം ഒരു വിദ്യാർത്ഥിയെ (താലിബ്) അല്ല, മറിച്ച് അല്ലാഹുവിനെ അറിയാനും അനുഭവിക്കാനും അവനിൽ ലയിക്കാനുമായി ഒരു വലിയ്യുൻ മുർശിദിനെ, ശൈഖിനെ തേടുന്ന, സ്വന്തം ഇച്ഛാശക്തിയെ പൂർണ്ണമായി സമർപ്പിക്കാൻ തയ്യാറായ സാധകനെയാണ് (സാലിക്) കുറിക്കുന്നത്. ഈ 'ഇറാദത്ത്' (ആഗ്രഹം/ഇച്ഛ) ആണ് മുരീദിൻ്റെ ആദ്യത്തെ നിബന്ധന.

മുരീദ് തൻ്റെ വ്യക്തിപരമായ താൽപ്പര്യങ്ങളെയും നഫ്‌സിൻ്റെ (അഹംഭാവം) പ്രേരണകളെയും ഉപേക്ഷിച്ച്, ഗുരുവിൻ്റെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശത്തിന് പൂർണ്ണമായി കീഴ് പ്പെടേണ്ടതുണ്ട്. ഈ സമർപ്പണത്തെ അത്യുന്നതരായ മൗലാനാ ജലാലുദ്ധീൻ റൂമി (റ) ഒരു കുഞ്ഞിൻ്റെ കരച്ചിലിനോട് ഉപമിക്കുന്നു. വിശന്ന് കരയുമ്പോൾ അമ്മയുടെ മുലപ്പാൽ സ്വാഭാവികമായി ഉണ്ടാകുന്നതുപോലെ, മുരീദിൻ്റെ ഇറാദത്ത് ഗുരുവിൻ്റെ ആത്മീയ ശ്രദ്ധയെ (നള്ർ) ആകർഷിക്കുകയും, ഗുരു ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിൻ്റെ പാൽ നൽകി ശിഷ്യൻ്റെ ദാഹം ശമിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ പ്രക്രിയയിലൂടെയാണ് മുരീദ്, തൻ്റെ ഏറ്റവും വലിയ തടസ്സമായ ആത്മസ്നേഹത്തിൽ നിന്ന് അഥവാ സ്വന്തത്തോടുള്ള അടങ്ങാത്ത അഭിവാഞ്ചയിൽ നിന്ന് മോചിതനായി, ഇലാഹീ സ്നേഹത്തിലേക്ക് തിരിയുന്നത്.

രക്ഷാവാഗ്ദാനത്തിനായുള്ള രണ്ടാമത്തെ നിബന്ധനയാണ് തമസ്സുക് (മുറുകെപ്പിടിക്കൽ). തമസ്സുക് എന്ന അറബി പദത്തിന് 'ബന്ധനം', 'ഉറച്ച പിടുത്തം' എന്നൊക്കെയാണ് അർത്ഥം. ആത്മീയ പാതയിൽ, ഇത് ശൈഖിൻ്റെ ശിക്ഷണത്തിലും നിർദേശങ്ങളിലും സുന്നത്തിലും പൂർണ്ണമായി അതിശക്തമായി മുറുകെ പി ടിക്കുന്നതിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ഈ മുറുകെപ്പിടിക്കലിൻ്റെ ആഴം ഗൗസുൽ അഅ്‌സം ശൈഖ് ജീലാനി (റ) വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ട്. മുരീദ് തൻ്റെ ഗുരുവിൻ്റെ അദബിൻ്റെ (മര്യാദ) കാര്യത്തിൽ വളരെ ശ്രദ്ധാലുവായിരിക്കണം. ഗുരുവിനോട് സ്നേഹമുണ്ടെന്ന് അവകാശപ്പെടുകയും എന്നാൽ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾക്ക് വിരുദ്ധമായി പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് കാപട്യമാണ്. ഒരു മുരീദിന് സ്വന്തമായി ഒരു അസ്തിത്വമില്ല. 'ഗുരുവിൻ്റെ മേശയിൽ നിന്ന് മാത്രം ഭക്ഷിക്കുന്ന' ഒരാളായി സ്വയം മാറണം. ഗുരുവിൻ്റെ മേശ എന്നാൽ ഗുരുവിൻ്റെ ജീവിതം തന്നെയാണെന്നവൻ തിരിച്ചറിയണം. ഇതിൻ്റെ പ്രധാനപ്പെട്ട ആന്തരിക അർത്ഥം നഫ്‌സിനെ (അഹംഭാവം) തകർക്കുന്നതിലാണ്. മുരീദ് തൻ്റെ സ്വഭാവദൂഷ്യങ്ങൾ നല്ല സ്വഭാവങ്ങളാക്കി മാറ്റാൻ ഗുരുവിൻ്റെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശത്തിൽ പോരാടണം. ചുരുക്കത്തിൽ സത്യസന്ധമായ തമസ്സുക് എന്നാൽ, ഐഹിക ലോകത്തെ ഭ്രമങ്ങൾ പൂർണ്ണമായി ഉപേക്ഷിച്ച്, ഗുരുവിൻ്റെ ആത്മീയ പാതയിൽ മാത്രം നിലയുറപ്പിക്കുക എന്നതാണ്. ഈ തമസ്സുക് എത്രത്തോളം തീവ്രമാകുന്നോ, അത്രത്തോളം ഗുരുവിൻ്റെ ഹിമ്മത്ത് (ആത്മീയ ശക്തി) ശിഷ്യനിലേക്ക് ഒഴുകുകയും രക്ഷാവാഗ്ദാനം ഫലവത്താകുകയും ചെയ്യുന്നു. അതിനാൽ, രക്ഷാവാഗ്ദാനം എന്നത് ഗുരുവിൻ്റെ ബാധ്യത മാത്രമല്ല, മുരീദിൻ്റെ തമസ്സുക് എന്ന പ്രാരംഭ പരിശ്രമം പൂർണ്ണമാക്കാനുള്ള ഒരു പ്രക്രിയ കൂടിയാണ്.

വിശ്വാസത്തിൻ്റെ ആത്മബലത്തെ കുറിച്ചാണ് ഗൗസുൽ അഅ്‌സം (റ) മൂന്നാമതായി ഓർമപ്പെടുത്തുന്നത്.

വാഥിഖ് എന്നതിൻ്റെ അർത്ഥം 'അടിയുറച്ച വിശ്വാസം' എന്നാണ്. മുരീദ് തൻ്റെ ഗുരുവിൽ സമ്പൂർണ്ണമായ വിശ്വാസവും ഭക്തിയും പുലർത്തണം. ഈ വിശ്വാസം, ഗുരുവിനെ അല്ലാഹുവിലേക്കുള്ള പാതയുടെ ഏറ്റവും വിശ്വസ്തനായ വഴികാട്ടിയായി അംഗീകരിക്കുന്നതിലൂടെയാണ് ഉണ്ടാകുന്നത്. ഖുർആൻ വിശേഷിപ്പിച്ച വലിയ്യുന് മുർശിദ് അഥവാ മാർഗദർശകനായ സഹായി എന്നതാണ് തൻ്റെ ശൈഖിൻ്റെ സവിശേഷത എന്നവന് ഉറച്ച ബോധ്യമുണ്ടായിരിക്കണം.

മുർശിദ്-മുരീദ് ബന്ധം ഒരു ഭൗതിക സൗഹൃദമല്ല. ലോകത്തിലെ മറ്റ് സൗഹൃദങ്ങൾ തകർന്നേക്കാം, എന്നാൽ മുർശിദ്-മുരീദ് ബന്ധം അല്ലാഹുവിൻ്റെ മാർഗ്ഗത്തിലുള്ള ബന്ധമാണ്. അത് ഇഹലോകത്തിലേക്കല്ല പ്രത്യുത പ്രധാനമായും പരലോകത്തിനുള്ളതാണ്. ഗുരുവിൻ്റെ പങ്ക് അല്ലാഹുവിനും ശിഷ്യനുമിടയിൽ വെറുമൊരു മധ്യസ്ഥനാവുക എന്നതല്ല, മറിച്ച് ശിഷ്യനെ അല്ലാഹുവിലേക്ക് എത്തിക്കുക എന്നത് തന്നെയാണ്. യഥാർത്ഥത്തിൽ ശൈഖ് ഒരു ദിവ്യമാതാവിനെപ്പോലെയാണ്; കുഞ്ഞിന് സ്വാഭാവിക ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ കഴിയുന്നതുവരെ പാലൂട്ടുന്നു. പിന്നീടും ആ കുഞ്ഞിനു വേണ്ട ഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കുകയും ഭക്ഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഓരോ സാഹചര്യങ്ങളിലും അനിവാര്യമായ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തു കൊടുത്തുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.

അത് കൊണ്ട് തന്നെ മുരീദ് തൻ്റെ ശൈഖിലുള്ള ഇഅ്തിഖാദിൽ (വിശ്വാസം) പരമമായ സത്യസന്ധത പുലർത്തണം.

ഇങ്ങനെ ഇറാദത്ത്, തമസ്സുക്, ഇഅ്തിഖാദ് എന്നീ മൂന്ന് അടിസ്ഥാനങ്ങൾ സാക്ഷാൽക്കരിച്ചവർക്ക് ഗൗസുൽ അഅ്‌സം (റ) വാഗ്‌ദാനം ചെയ്യുന്നതും സന്തോഷ വാർത്ത അറിയിക്കുന്നതും ഇഹ പര ലോകങ്ങളിലെ അത്യുന്നതമായ ആത്മീയ കവചവും സംരക്ഷണവുമാണ്. ശൈഖ് ജീലാനി (റ) തൻ്റെ മുരീദിന് ഉറപ്പുനൽകുന്ന ഈ ഹിമായ (സംരക്ഷണം) ദ്വിമുഖമാണ്.

ഒന്നമത്തേത്, ഇഹലോകത്തെ രക്ഷയാണ്. ഭൗതികവും ആത്മീയവുമായ വെല്ലുവിളികളിൽ നിന്നുള്ള അടിയന്തിര സഹായത്തെ (ഇഗാസത്ത്) യാണിത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ഈ ഈരടികളുടെ മുൻവരികളിൽ തന്നെ ഗൗസുൽ അഅ്‌സം (റ) ഈ സംരക്ഷണത്തെക്കുറിച്ച് സൂചിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്:

مُرِيدِي لَكَ الْبُشْرَى تَكُونُ عَلى الْوَفَا وَإِنْ كُنْتَ فِي هَمٍّ أُغِثْكَ بِهِمَّتي "ഓ മുരീദേ, നിനക്ക് വിശ്വസ്തതയുണ്ടെങ്കിൽ സന്തോഷവാർത്തയുണ്ട്. നീ വിഷമത്തിലാണെങ്കിൽ എൻ്റെ ഹിമ്മത്ത് കൊണ്ട് ഞാൻ നിന്നെ സഹായിക്കും".

ഹിമ്മത്ത് എന്നത് ഔലിയാക്കളുടെ ഉയർന്ന ആത്മീയ ശ്രദ്ധയാണ്. ശൈഖ് ജീലാനി (റ) വിൻ്റെ വിലായത്തിൻ്റെ സർവ്വ പ്രപഞ്ചങ്ങളിലുമുള്ള വ്യാപ്തിയെ ഈ വാഗ്ദാനം എടുത്തു കാണിക്കുന്നു. തൻ്റെ ശിഷ്യൻ കിഴക്കാണെങ്കിൽ പോലും, ഒരു ലോകം സകലമായി തന്നെ അവനെ ആക്രമിക്കാൻ വന്നാലും താൻ അത് അറിയുമെന്നും, അവനെ സഹായിക്കുമെന്നും ഗൗസുൽ അഅ്‌സം (റ) പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു. കാരണം അവിടുത്തെ ഈ ആത്മീയഗരിമ ദൂരപരിധികളില്ലാതെ പ്രവർത്തിക്കുകയും, മുരീദിന് ആവശ്യമായ സമയത്ത് അടിയന്തിര സഹായം ലഭ്യമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഭൗതികതലത്തിൽ, ഗുരുവിൻ്റെ ബർക്കത്ത് (അനുഗ്രഹം) മുരീദിന് സംരക്ഷണം നൽകുന്നു. ഗൗസുൽ അഅ്‌സം (റ) മരുഭൂമിയിൽ രിയാളകളിലായി ഏകാന്തവാസം അനുഷ്ഠിക്കുമ്പോൾ, തൻ്റെ ഗുരു നൽകിയ കമ്പിളി വസ്ത്രം അവിടുത്തെ അതിയായ തണുപ്പിൽ നിന്നും അത് പോലെ ചൂടിൽ നിന്നും ഒരു പോലെ സംരക്ഷിച്ചിരുന്നു. അപ്രകാരം മുരീദിൻ്റെ ഈമാൻ (വിശ്വാസം) എന്ന ആന്തരിക വസ്ത്രം, ഗുരുവിൻ്റെ ഹിമായ കൊണ്ട് ബാഹ്യമായ ഫിത്‌ന (പ്രലോഭനങ്ങൾ) കളിൽ നിന്നും രക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു.

ആന്തരിക രോഗങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള മോചനമാണ് മറ്റൊന്ന്. ഇഹലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ പരീക്ഷണം ബാഹ്യമായ കഷ്ടനഷ്ടങ്ങളല്ല, മറിച്ച് നഫ്‌സിൻ്റെ ആന്തരിക രോഗങ്ങളാണ്. രിയാഅ് (പ്രദർശനം / ലോകമാന്യം), ഹസദ് (അസൂയ, കിബ്റ് (അഹങ്കാരം), അന്യായമായ ആശ്രയം, തുടങ്ങിയ ദുർഗുണങ്ങളാണ് ആത്മീയ പാതയിൽ മുരീദിനെ നശിപ്പിക്കുന്നത്. ഇവിടെയും മഹത്തായ സംരക്ഷണമായി ഗൗസുൽ അഅ്‌സം ശൈഖ് ജീലാനി (റ) കൂടെയുണ്ടാകുന്നു,

ഈ ആന്തരിക ശുദ്ധീകരണത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനങ്ങളായി അവിടുന്ന് പഠിപ്പിച്ചത് മുഖ്യമായും മൂന്ന് കാര്യങ്ങളാണ്.

ഒന്ന്, ഇഖ്‌ലാസ് (ആത്മാർത്ഥത): അഥവാ മറ്റുള്ളവർ കാണുന്നുണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്ന് മറന്ന്, അല്ലാഹു മാത്രം കാണുന്നു എന്ന ബോധത്തോടെയുള്ള പ്രവർത്തനം,

രണ്ട്‌, തസ്കിയത്തുന്നഫ്സ് (നഫ്‌സിൻ്റെ ശുദ്ധീകരണം) അഥവാ പാപങ്ങളുടെ വസ്ത്രം ആത്മാർത്ഥമായ തൗബ (പശ്ചാത്താപം) കൊണ്ട് അഴിച്ചുമാറ്റുക,

മൂന്ന്, സ്വബ്റും തവാളുഉം (ക്ഷമയും വിനയവും) ദരിദ്രരുടെ അടുത്ത് വിനയമുള്ളവനായിരിക്കുക, അഹങ്കാരം, അപവാദം എന്നിവയിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞുമാറുക.

മുരീദിൽ തമസ്സുക് ദൃഢമാകുമ്പോൾ, ഗുരുവിൻ്റെ നള്ർ (ആത്മീയ നോട്ടം) അവനിൽ പതിക്കുന്നു. ഗൗസുൽ അഅ്‌സം ശൈഖ് ജീലാനി (റ) തൻ്റെ ഒരൊറ്റ നള്ർ കൊണ്ട് മോഷ്ടാക്കളെ പോലും വലിയ ഔലിയാക്കളാക്കി മാറ്റിയതായി ചരിത്രത്തിൽ കാണാൻ കഴിയും. മുരീദിൻ്റെ നിഷ്കളങ്കവും ശക്തവുമായ തമസ്സുക് ഈ മഹാ പരിവർത്തനത്തിന് ശൈഖിനെ സഹായിക്കുന്നു. ഈ പരിവർത്തനമാണ് ഇഹലോകത്തെ ഏറ്റവും വലിയ രക്ഷ.

ഇഹലോകത്തിലെ ഹിമായ കേവലം സഹായം മാത്രമല്ല, സത്ർ (ന്യൂനത മറയ്ക്കൽ) കൂടിയാണ്. ഗൗസുൽ അഅ്‌സം ശൈഖ് ജീലാനി (റ) തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാർക്ക് നൽകിയ ജാമ്യത്തിൽ ഒന്ന് ഇതാണ്, "എൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരിൽ ഒരാളുടെ ഏതെങ്കിലും ഭാഗത്ത് ഒരു ന്യൂനത കണ്ടാൽ, അത് മറച്ചുവെക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമിക്കും".

ദുൻയാവിലെ ഈ സത്ർ (ന്യൂനത മറയ്ക്കൽ) മുരീദിൻ്റെ ആത്മീയ ദൗർബല്യങ്ങൾ ലോകത്തിനു മുന്നിൽ വെളിവാകാതെ സംരക്ഷിക്കുന്നു. ഇത് ആത്മീയ പാതയിൽ മുരീദിന് മുന്നോട്ട് പോകാൻ ആത്മവിശ്വാസം നൽകുന്നു. ഗുരുവിനോടുള്ള അടിയുറച്ച വിശ്വാസത്തിലൂടെയാണ് മുരീദിന് ഈ ത്വുമഅ്നീനത്ത് (ശാന്തത) കൈവരുന്നത്. അവിടുത്തെ ജീവിതത്തിൽ നിന്ന് ഒരു ഉദാഹരണം പറഞ്ഞാൽ, ഗൗസുൽ അഅ്‌സം ശൈഖ് ജീലാനി (റ) പ്രസംഗിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ഒരു വിഷപ്പാമ്പ് അവിടുത്തെ കഴുത്തിൽ ചുറ്റിയപ്പോഴും ഒട്ടും അലോസരപ്പെടാതെ സംസാരം തുടർന്നു. അവിടുത്തെ ഈ ഭയമില്ലാത്ത അവസ്ഥ, തവക്കുലിൻ്റെ ശക്തിയുടെതാണ്, ഇത് മുരീദിനും പകർന്നുനൽകപ്പെടുന്നു.

അവിടുന്ന് വാഗ്ധാനം നൽകുന്ന രണ്ടാമത്തെ സംരക്ഷണം, പരലോകത്തുള്ള അപാരമായ സംരക്ഷണമാണ്. ഗൗസുൽ അഅ്‌സം ശൈഖ് ജീലാനി (റ)യുടെ

രക്ഷാവാഗ്ദാനത്തിൻ്റെ പാരമ്യം ന്യായവിധിയുടെ ദിനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ പ്രഖ്യാപനത്തിലാണ്. ഇത് അവിടുത്തെ ഗൗസിയ്യത്തിൻ്റെ പരമോന്നത പ്രകടനമാണ്. ഈ വരികളുടെ ആത്മീയരഹസ്യം സ്ഥിതിചെയ്യുന്നതും വിശദീകരിക്കപ്പെടുന്നതും ഇതിനോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്ന തൊട്ടടുത്ത വരികളിലൂടെയാണ്.

ഗൗസുൽ അഅ്‌സം ശൈഖ് ജീലാനി (റ) തൻ്റെ മുരീദിനോട് ഇഹലോകത്ത് മുറുകെപ്പിടിക്കാനും വിശ്വാസമർപ്പിക്കാനും കൽപ്പിച്ച ശേഷം, അടുത്ത വരിയിൽ ഈ വാഗ്ദാനം എങ്ങനെ ഫലപ്രദമാകുമെന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്നു:

وَكُنْ يَا مُرِيدِي حَافِظَاً لِعُهُودِنَا. أَكُنْ حَاضِرَ الْميِزَانِ يَوْمَ الْوَقِيعَةِ

(ഓ എൻ്റെ മുരീദേ, നീ ഞങ്ങളുടെ ഉടമ്പടികൾ പാലിക്കുന്നവൻ ആകണം. എങ്കിൽ യൗമുൽ വഖീഅ (മഹത്തായ സംഭവം നടക്കുന്ന ദിനം) യിൽ ഞാൻ മീസാനിൽ ഹാജരാകും).

ഖിയാമത്ത് നാളിലെ ഏറ്റവും നിർണ്ണായകമായ സന്ദർഭമായ മീസാൻ (കർമ്മങ്ങൾ തൂക്കിനോക്കുന്ന തുലാസ്) എന്ന ഭീകരമായ രംഗത്ത് തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാർക്കുവേണ്ടി ഇടപെടാൻ താൻ സജ്ജനാണെന്ന് ഗൗസുൽ അഅ്‌സം ശൈഖ് ജീലാനി (റ) പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു. യൗമുൽ വഖീഅ (സംഭവത്തിൻ്റെ ദിനം) എന്ന പദം ഉപയോഗിക്കുന്നതിലൂടെ, ആ ദിവസത്തിൻ്റെ ഭീകരതയെയും വിധി നിർണ്ണയിക്കുന്ന സ്വഭാവത്തെയും അവിടുന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അത്തരമൊരു പ്രതിസന്ധി ഘട്ടത്തിൽ, ഗുരുവിൻ്റെ ഹുളൂർ (സാന്നിധ്യം) എന്നത് മുരീദിന് ലഭിക്കുന്ന ഏറ്റവും വലിയ ആശ്വാസമാണ്.

ഗൗസുൽ അഅ്‌സം ശൈഖ് ജീലാനി (റ) വിൻ്റെ വാഗ്ദാനത്തിൻ്റെ ഏറ്റവും ആഴമേറിയ ഭാഗം, തൻ്റെ ഇടപെടലിൻ്റെ രീതിയെക്കുറിച്ചുള്ള വിശദീകരണമാണ്:

وَإِنْ شَحَّتِ الْميزَانُ كُنْتُ أَنَا لَهَا. بِعَيْنِ عِنَايَاتٍ وَلُطْفِ الْحَقِيقَةِ

(മീസാനിൽ (നന്മയുടെ തൂക്കം) കുറഞ്ഞുപോയാൽ, ഞാനായിരിക്കും അതിന്; ഇനായത്തിൻ്റെ (ഇലാഹീ കാരുണ്യത്തിൻ്റെ) കണ്ണുകൊണ്ടും ഹഖീഖത്തിൻ്റെ (പരമാർത്ഥ സത്യത്തിൻ്റെ) ലുത്ഫ് (സൂക്ഷ്മമായ കൃപ) കൊണ്ടും).

മുരീദിൻ്റെ കർമ്മങ്ങൾ തൂക്കിനോക്കുമ്പോൾ, നന്മയുടെ തട്ട് കുറഞ്ഞുപോവുകയോ, പാപങ്ങളുടെ ഭാരം കൂടുകയോ ചെയ്താൽ, ഗൗസുൽ അഅ്‌സം(റ) നേരിട്ട് ഇടപെടുകയും, തൻ്റെ വിലായത്തിൻ്റെ ശക്തിയും അല്ലാഹുവിൽ നിന്നുള്ള ഇനായതും (പ്രത്യേക കാരുണ്യം) ഉപയോഗിച്ച് തുലാസിനെ സ്വാധീനിക്കുകയും ചെയ്യും. ഈ പ്രഖ്യാപനം വിലായത്തിൻ്റെ സവിശേഷമാർന്ന അർഹതകളെയും അല്ലാഹു കനിഞ്ഞു നൽകിയ അവകാശങ്ങളെയുമാണ് വെളിപ്പെടുത്തുന്നത്. മുരീദിൻ്റെ അമൽ (പ്രവർത്തി) യെ പൂർണ്ണമായും ഒഴിവാക്കാതെ, ആ കുറവുകളെ ലുത്ഫ് അൽ-ഹഖീഖത്ത് (സത്യത്തിൻ്റെ സൂക്ഷ്മമായ കൃപ) കൊണ്ട് പരിഹരിക്കുക എന്നതാണ് മീസാനിലെ അവിടുത്തെ ദൗത്യം.

ഗൗസുൽ അഅ്‌സം ശൈഖ് ജീലാനി (റ) തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാർക്ക് വേണ്ടി പരലോക രക്ഷയുടെ ളമാൻ (ഉറപ്പ്/ജാമ്യം) ഏറ്റെടുത്തിട്ടുണ്ട്. തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരിൽ ഒരാൾ പോലും പശ്ചാത്തപിക്കാതെ മരിക്കില്ലെന്നും, അവരുടെ ശിഷ്യന്മാരുടെ ശിഷ്യന്മാർക്ക് പോലും സ്വർഗ്ഗം ഉറപ്പാണെന്നും അവിടുന്ന് വാഗ്ദാനം ചെയ്തു.

മുർശിദ്-മുരീദ് ബന്ധം ഭൗതികമല്ല, ആത്മീയമാണ്. "ഈ ബന്ധം ഇഹലോകത്തിനുവേണ്ടി മാത്രമല്ല, അത് അവരുടെ ആത്മാക്കളെ ഒരുമിച്ച് നിർത്തുന്നു". അതിനാൽ, ഈ ഉടമ്പടി (അഹ്ദ്) മുറിഞ്ഞുപോകാതെ വഫാ (വിശ്വസ്തത) നിലനിർത്തുന്ന ഏതൊരു മുരീദിനും, ഇഹലോകത്തും പരലോകത്തും ഗുരുവിൻ്റെ ആത്മീയ സാന്നിധ്യം ഉറപ്പാണ്.

ചുരുക്കത്തിൽ, ഗൗസുൽ അഅ്‌സം സയ്യിദുനാ ശൈഖ് മുഹ്‌യിദ്ദീൻ അബ്ദുൽ ഖാദിർ ജീലാനി (റ) വിൻ്റെ ഈ പ്രഖ്യാപനങ്ങൾ, കേവലം ഒരു തത്വസംഹിതയുടെ ഭാഗമല്ല, മറിച്ച്, മുരീദിനോടുള്ള ശൈഖിൻ്റെ മഹബ്ബത്തിൻ്റെ (അഗാധമായ സ്നേഹം) പരമോന്നത പ്രകടനമാണ്. മുരീദിൻ്റെ ഭക്തി ( ഇറാദത്ത്) വർദ്ധിക്കുമ്പോൾ, അത് ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയെയും ശ്രദ്ധയെയും ആകർഷിക്കുന്നു. മേഘം കരഞ്ഞാൽ മാത്രമേ പുൽമേട് ചിരിക്കുകയുള്ളൂ, കുഞ്ഞ് കരഞ്ഞാൽ മാത്രമേ പാൽ ഒഴുകുകയുള്ളൂ എന്ന റൂമി(റ)യുടെ ഉപമ ഈ ബന്ധത്തിൻ്റെ ആഴം വ്യക്തമാക്കുന്നു.

ഈ ആത്മീയ പാതയിൽ, തമസ്സുക് എന്നത് വിനയത്തിൻ്റെയും അനുസരണയുടെയും (അദബ്) ആകെത്തുകയാണ്. ഗുരുവിനോടുള്ള കൂറും വിനയവുമാണ് രക്ഷയുടെ താക്കോൽ. അഹംഭാവം ഒഴിവാക്കി, വിനയത്തോടെ ഗുരുവിൽ അർപ്പിക്കുന്ന വിശ്വാസം, ഇഹലോകത്തെ വെല്ലുവിളികളിൽ നിന്നും പരലോകത്തെ ഭീകരമായ വിചാരണകളിൽ നിന്നും രക്ഷ നേടാൻ മുരീദിനെ സഹായിക്കുന്നു.

ഗൗസുൽ അഅ്‌സം (റ) വിൻ്റെ ഈ വാക്കുകൾ, യുഗാന്തരങ്ങളായി ഖാദിരിയ്യ ത്വരീഖത്തിലെ സാലിക്കുകൾക്ക് അനശ്വര വിജയം നേടാനുള്ള ഉൾത്തുടിപ്പും ഉൾപ്രേരകവുമായി വർത്തിക്കുന്നു. അവിടുത്തെ ഗൗസിയ്യത്തിലും വിലായത്തിലും അടിയുറച്ച വിശ്വാസം പുലർത്തി, അദബ് പാലിച്ച്, ഇറാദത്തിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കുന്ന ഏതൊരാൾക്കും, അവിടുന്ന് നൽകിയ ദിവ്യമായ രക്ഷാവാഗ്ദാനം ഇഹത്തിലും പരത്തിലും സുരക്ഷിതത്വം ഉറപ്പാക്കുന്നു. ഈ നിത്യമായ അഭയസ്ഥാനം, സത്യത്തെ തേടുന്ന ഓരോ ആത്മാവിനും ആശ്വാസത്തിൻ്റെ വിളക്കുമാടമായി നിലകൊള്ളുന്നു.

ആത്യന്തിക വിജയത്തിന്റെ ഈ സംരക്ഷണവലയത്തിലേക്കാണ് ശൈഖ് മുഹമ്മദ് ബാവ ഉസ്‌താദ്‌ ക്ഷണിക്കുന്നത്. ഗൗസുൽ അഅ്‌സം സയ്യിദുനാ ശൈഖ് മുഹ്‌യിദ്ദീൻ അബ്ദുൽ ഖാദിർ ജീലാനി (റ) യുടെ വിശുദ്ധ വഴിയിൽ അവിടുത്തെ യഥാർത്ഥ പിൻഗാമിയായി അവർ പ്രോജ്ജ്വലിച്ചു നിൽക്കുകയാണ്. അല്ലാഹുവിനെ അറിയാനും അനുഭവിക്കാനും ഗൗസുൽ അഅ്‌സം(റ) എന്ന അനശ്വര സംരക്ഷണം സാക്ഷാൽക്കരിക്കാനുമായി നമുക്ക് അവിടുത്തെ കരം ഗ്രഹിക്കാം. അവിടുത്തെ ചാരത്തു ചേർന്ന് നിൽക്കാം.

أَضْحَى الزَّمَانُ كَحُلَّةٍ مَرْقُومَةٍ نَزْهُو وَنَحْنُ لَهَا الطِّرَازُ المُذْهَبُ

أَفَلتْ شُمُوسُ الأَوَّلِينَ وَشَمْسُنَا أَبَداً عَلَى فَلَكِ الْعُلَى لاَ تَغْرُبُ

കാലം വർണ്ണത്തൊങ്ങലുകളുള്ള (അലങ്കരിച്ച) വസ്ത്രം പോലെയായി, നാം അതിൽ ശോഭിക്കുന്നു

ആ വസ്ത്രത്തിന് പൊൻനൂലുകൊണ്ട് നെയ്‌തെടുത്ത അലങ്കാരമാണ് നാം.

പൂർവ്വഗാമികളുടെ സൂര്യന്മാർ അസ്തമിച്ചു; എന്നാൽ നമ്മുടെ സൂര്യൻ അത്യുന്നതിയുടെ മണ്ഡലത്തിൽ നിന്ന് ഒരിക്കലും അസ്തമിക്കുകയില്ല."